วัดป่างิ้ว มีประวัติเล่าสืบมาว่า เมื่อครั้งสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชทรงกอบกู้กรุงศรีอยุธยาปราบข้าศึกได้แล้ว ได้พากองทหารล่องเรือมาจนถึงบ้านงิ้ว แวะหุงอาหารที่วัดแห่งหนึ่งวัดนั้นจึงได้นามว่า วัดพญาเมือง อยู่ทางคลองด้านใต้จากนั้นจึงเคลื่อนพลไปยังธนบุรีวัดป่างิ้วต่อมาได้รวม วัดพญาเมือง ทางคลองด้านใต้และ วัดนางหยาด ทางคลองด้านเหนือเข้าด้วยกันเป็น วัดป่างิ้ว ตามชื่อท้องถิ่นบ้านงิ้วทำให้วัดมีเนื้อที่ ๙๐ ไร่เศษ แยกเป็นส่วนของอาราม ๔๕ ไร่เศษ ถือเป็นวัดไทยวัดเดียวในท้องถิ่นนี้ แม้รูปแบบการก่อสร้างบางอย่างจะละม้ายไปตามความนิยมของท้องถิ่น ซึ่งเป็นชาวมอญเสียส่วนมาก
ศาลารับแขกหรือหอสวดมนต์รูปทรงเป็นแบบทั่วไปในวัดมอญ เป็นอาศรมยกพื้นมีเสาเป็นแถวรับชายคาทั้งสองด้าน มีพระพุทธรูปประธานประดิษฐานอยู่ด้านใน สร้างเป็นห้องกระจกพร้อมพระพุทธรูปสมัยต่างๆที่มีพุทธศิลป์งามน่าชมยิ่งนัก ด้านข้างของหอสวดมนต์ เป็นที่ตั้งของกุฏิเจ้าอาวาสและพระรูปอื่นๆ หลวงพ่อเกศสมุทรเป็นพระพุทธรูปสำคัญ เป็นที่นับถือของชาวบ้านอย่างมาก ศาลาการเปรียญอยู่ถัดจากวิหารหลวงพ่อเกศสมุทร เป็นอาคารกว้างใหญ่ ในวันพระวันสำคัญทางศาสนาจะมีชาวบ้านทั้งใกล้และไกลมาทำบุญกันเป็นจำนวนมาก
